słownik osobisty: Trotuar

Trotuar, czyli część ulicy odgrodzona krawężnikiem od jezdni, przeznaczona dla ruchu pieszego. Mnie ten wyraz zawsze będzie się kojarzyć z wierszem Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego „Strasna zaba“. Tam, między strofami tego wiersza, spotkaliśmy się po raz pierwszy. On – silny, z mocno brzmiącym „r“ i ja – kilkuletnia, nieśmiała... To była miłość od pierwszego słyszenia! Później jedynie „rabarbar“ mógł mieć jakiekolwiek szanse w konkurach. 

STRASNA ZABA

(wiersz dla sepleniących)

Konstanty Ildefons Gałczyński

Pewna pani na Marsałkowskiej
kupowała synkę z groskiem
w towazystwie swego męza, ponurego draba;

wychodzą ze sklepu, pani w sloch,
w ksyk i w lament: – Męzu, och, och!
popats, popats, jaka strasna zaba!

Mąz był wyzsy uzędnik, psetarł mgłę w okulaze
i mowi: – Zecywiście cos skace po trotuaze!

cy to zaba, cy tez nie,
w kazdym razie ja tym zainteresuję się;

zaraz zadzwonię do Cesława,
a Cesław niech zadzwoni do Symona –
nie wypada, zeby Warsawa
była na „takie coś” narazona.

Dzwonili, dzwonili i po tsech latach
wrescie schwytano zabę koło Nowego Świata;
a zeby sprawa zaby nie odesła w mglistość,
uządzono historycną urocystość;

ustawiono trybuny,
spędzono tłumy,
„Stselców” i „Federastów”
– Słowem, całe miasto.

Potem na trybunę wesła Wysoka Figura
i kiedy odgzmiały wsystkie „hurra”,
Wysoka Figura zece tak:

– Wspólnym wysiłkiem ządu i społecenstwa
pozbyliśmy się zabiego bezecenstwa –
panowie, do góry głowy i syje!

A społecenstwo: – Zecywiscie,
dobze, ze tę zabę złapaliście,
wsyscy pseto zawołajmy: „Niech zyje!”

(1936)

PS Kto doczytał, dostanie bonusik. Wyznanie dnia! Korciło mnie, żeby słówkiem na dziś był wyraz: SEMPITERNA, czyli żartobliwie „pośladki“ (w luźniejszym tłumaczeniu z polskiego na polski: tyłek), ale stanęło jednak na trotuarze. Cóż… nie miałam odpowiedniego zdjęcia do zilustrowania sempiterny. 

Macie swoje ulubione słówka? Podzielicie się?